اوسه كونم پيله آسمانˇ وَستي
اورگانم خودا وستي
مي ديلˇ زالاش بيگفته گوم گومه يا .
گورشَ بؤسته
مي هَه جوخوفته روجا .
فَرانِه !
فَرانِه مي تامتولˇ سو سو يا
سيا وا
زرخˇ وا
.......
--------------------------------------------------------------------------------
اورگادن: آواز سر دادن / زالاش : تشنگی زیاد / گوم گومه : نجوا / گورش: سوختگی شدید / روجا : ستاره
جوخوفته : خوابیده - قایم شده /فرانئن : وادار کردن کسی به پیشروی / تامتول : سکوت / وا : باد / زرخ : تلخ
اورگانم خودا وستي
مي ديلˇ زالاش بيگفته گوم گومه يا .
گورشَ بؤسته
مي هَه جوخوفته روجا .
فَرانِه !
فَرانِه مي تامتولˇ سو سو يا
سيا وا
زرخˇ وا
.......
--------------------------------------------------------------------------------
اورگادن: آواز سر دادن / زالاش : تشنگی زیاد / گوم گومه : نجوا / گورش: سوختگی شدید / روجا : ستاره
جوخوفته : خوابیده - قایم شده /فرانئن : وادار کردن کسی به پیشروی / تامتول : سکوت / وا : باد / زرخ : تلخ
ouse konam pile asemane vasti
ourganam khouda vasti
.mi dile zalash bavarde gom gomeya
goursha bouste
.mi ha jokhofte roja
farane
farane mi tamtole su suya
siya va
zarkhe va
....
سیناجان سلام
پاسخحذفئی پیچه آمان زبان ندانانه هوای بدار آبرار/اشانه برگردانم بینویس تا متوجه بی بیم/ تی جانه قوربان
.
آرش
سلام
پاسخحذف.
پورخورم بو/تی دس درد نوکونه/بدرود
خلی سنگین و قشنگ بو
پاسخحذفدرود
پاسخحذفسينا جان خيلي زيبا بو تي دس درد نوكونه
گيلك بمني
سلام سينا جان. شعر قشنگي سرودي! لطف بوكون سايت خانه فرهنگ گيلانه لينك فادن تي وبلاگ ميان. ممنون بم. ضمنا امرا در بختر بوستن سايت ياور بوبو.
پاسخحذفسلام گول برار جان - بختر هنه که آدم اورگانه خودا وستی . نَنم چره با خادنه اَ شعر یاد داستان " پیر چنگی " در مثنوی معنوی مولوی دکفتم.چون پیر چنگی یم خواسته خودا ره چنگ بزنه . آشعر حس و حالی دشتی . مره خیلی خوش بامو . شمه دس درد نوکنه.گوله براره قوربان .
پاسخحذفسینا جان خسته نباشی عزیز.
پاسخحذفخورم بو تی ا شعر .گیلک بمانی گوله برار.